The Quarrymen 

Wszystko zaczęło się w 1955 roku, kiedy John Lennon założył swój pierwszy zespół - The Quarrymen - wraz ze swoim kumplem Pete'em Shottonem. Grupa wzięła swą nazwę od szkoły, do której John uczęszczał - liverpoolskiej Quarry Bank High School, która, jak pokazują stopnie z lat młodzieńczych, nie była chyba ulubionym jego miejscem. W grupie rotacja ludzka była wręcz niesamowita, bo John jako szef zespołu co chwilę kogoś wyrzucał, ale zaraz przyjmował innego, nadającego się do zespołu.
15 czerwca 1956 roku Quarrymeni grali jakiś skromny koncert. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że jeden z kolegów Lennona - Ivan Vaughan - przyprowadził na występ swojego znajomego, niejakiego Paula McCartneya. Po koncercie Ivan poszedł wraz z McCartneyem za kulisy, a że Paul potrafił już grać całkiem dobrze na gitarze, zaprezentował kilka piosenek - m.in. "Twenty Flight Rock". Kiedy grał "What's This Old Drunk Doing", poczuł na swojej szyi oddech, jak sam potem opowiadał: "Jakiegoś starego człowieka. Powiedział, że "Twenty Flight Rock" to jedna z jego ulubionych piosenek, więc zorientowałem się, że jest znawcą. On miał 16 lat, ja 14, więc był stary...". Ten stary gość nazywał się John Lennon...
McCartney wstąpił do Quarrymenów. Pokazał Lennonowi kilka piosenek, które napisał, a John nie chcąc być gorszym sam zaczął komponować utwory i pisać do nich teksty. John i Paul umówili się, że jako autorów piosenki, niezależnie, który z nich by ją napisał (razem lub osobno), będą podawać nazwiska obu. I tak powstał najsłynniejszy duet w historii muzyki.
Paul miał młodszego od siebie kolegę i sądził, że George Harrison, bo tak się ów kolega nazywał, byłby świetnym uzupełnieniem grupy. John początkowo nie był tak entuzjastycznie nastawiony co do przyjęcia go, ale George, człowiek bardzo ambitny, nauczył się grać nuta po nucie piosenkę "Raunchy". John poddał się i Harrison został gitarzystą zespołu. Do zespołu dołączył też perkusista Pete Best. John namówił następnie swojego przyjaciela Stuarta Sutcliffe'a, aby ten również zasilił grupę. Stu był rzeczywiście dobrym artystą, tyle że został obdarzony talentem malarskim, a muzycznym bardzo skromnie. Właśnie za pieniądze ze sprzedaży jednego ze swoich obrazów Stu kupił gitarę basową, o grze na której zupełnie nie miał pojęcia... Jego umiejętności (a właściwie ich brak) znacznie zaniżały poziom zespołu. Zazwyczaj to Paul grał na gitarze elektrycznej podkład basowy, a Stu co najwyżej uśmiechał się do publiczności, usiłując ze swojego basu wydobyć choć jeden niefałszywy dźwięk.
W tym czasie kilkakrotnie zmieniała się nazwa zespołu - z The Quarrymen na Johnny & the Moondogs, potem na The Beatals, The Silver Beetles, The Silver Beats, The Silver Beatles, a ostateczną nazwą stało się The Beatles.