Spróbuj sięgnąć po filmy, które są mniej „popularne” niż „Słodkie życie”, np. „Amarcord” czy „Głos Księżyca”. Nie skupiaj się na siłę w fabułę. Postaraj się odnaleźć to „coś”, co sprawi, że sama zostaniesz w nią wciągnięta. Może to być jakiś motyw, zachowanie bohatera. Ważne byś dała ponieść się magii kina, a nie przeświadczeniu o wybitności reżysera :)

Rozpocznij od wcześniejszych filmów jakie stworzył, np. "Noce Cabirii" "La strada" lub "Biały szejk" Po prostu mają mniej surrealizmu, mniej tzw. "Felliniesque approach" gdzie fantazja przeplata się z rzeczywistością i te filmy z lat 50tych są bardziej utrzymane w konwencji przystępnej dla większej ilości widzów.

fellini jest reżyserem niezwykle przejrzystym - jego filmy mają niesamowitą magię - jak można ją scharakteryzować ? tutaj pewnie każdy miłośnik jego filmów ma jakieś określone odczucia - jak dla mnie, jest to rzadko dziś spotykana lekkość z jaką prowadzi swoje filmy, jego metafory potrafią być dosłowne, zrozumiałe ("8,5", "miasto kobiet"), nie pozostawiają cienia wątpliwości, choć federico potrafi przywalić z grubej rury - to wszystko jednak jest wplecione we włoski klimat, i, znowu ! włoską subtelność. na uwagę zasługują bardzo dobre linie dialogowe, rewelacyjny mastroianni, shake głębszej refleksji i włoskiego feelingu oraz aktorstwo najwyższej próby.

Nie wiem czy da się przygotować, bo to zależy od indywidualnego odbioru tych filmów. W każdym razie polecam na początek filmy na których na pewno łatwiej jest się skupić. I tak polecałbym zacząć od "Miasta kobiet", "Boccacio70", Niebieski ptak", "La Strada". Później można zacząć drążyć temat dalej... :)

bardzo dziękuję za Wasze odpowiedzi i wskazówki :)

Jego filmów przede wszystkim nie powinno odbierać się zbyt dosłownie ,ponieważ są przesiąknięte symboliką i metaforą. Postaci kreowane są w groteskowy sposób , bywają ostro przerysowane , reżyser ma ewidentną skłonność do przesady (pozostałości po zawodzie karykaturzysty?) . Zwykle poza głównym bohaterem wszyscy inni sprawiają wrażenie nie ludzkich , surrealistycznych. Z drugiej strony w swoich dziełach porusza najbardziej ludzkie tematy samotności, porozumienia ,nadzieji lub jej braku. Teraz o moich bardziej osobistych odczuciach- oglądając filmy Felliniego odnoszę nieodparte wrażenie ,że opanował do perfekcji przenoszenie swoich fantazji na ekran. Wielu próbowało ,a nie każdemu się udało . Za to należ y się jemu wielki szacunek i uznanie. Jednego Felliniemu na pewno nie można odmówić bez względu na to czy komuś się on podoba czy nie - posiada wyjątkowy zmysł artystyczny , który pozwolił mu na uzyskanie własnego , charakterstycznego tylko dla siebie stylu , który śmiało można nazwać felliniowskim.