John Cassavetes

John Cassavetes (reżyser, scenarzysta, aktor) przez krytyków uważany jest za najwybitniejszego w obrębie kinematografii amerykańskiej niezależnego filmowca. Jego twórczość znacząco wpłynęła na artystyczne dokonania wielu reżyserów (Martin Scorsese, Jim Jarmusch, Pedro Almodóvar, Lars von Trier, Kar-Wai Wong). 

John Cassavetes ukończył wydział literatury angielskiej w Mohawk Halley Community College w Utice oraz Colgate Univesity w Hamilton, a następnie kurs dramatyczny Akademii Dramatycznej w Nowym Jorku. W latach 1953-1956 występował w licznych programach telewizyjnych, serialach i filmach (przeszło 80 ról). Jednak dopiero jako zbuntowany nastolatek w "Crime in the Streets" w reżyserii Dona Siegela zwrócił na siebie większą uwagę. Pozwoliło mu to zagrać już bardziej znaczącą rolę (zagubionego bohatera) w filmie Martina Ritta "Na skraju miasta". 

Jego reżyserskim debiutem był dramat psychologiczno-obyczajowy "Cienie", zrealizowany za pieniądze własne i przyjaciół na czarno-białej 16 mm taśmie. Była to próba stworzenia filmu z pogranicza kina kreacyjnego oraz filmu dokumentalnego. Jak sam mówił, chodziło mu przede wszystkim o stworzenie w produkcji świadomej improwizacji ("dosyć schlebianiu widzowi, dyktaturze producentów, eskapizmowi i ignorowaniu realizmu w kreowaniu postaci"). W swoim kolejnym obrazie "Spóźniony blues", pogłębia metodę wchodzenia kamerą w strumień życia. Film "Twarze" z 1968 roku (nominowany do Oscara) jest próbą rejestracji fabularnej sytuacji będących wypadkową stworzonego wcześniej scenariusza. Kolejne produkcje umacniają w oczach krytyki jego pozycję jako czołowego niezależnego reżysera. 

John Cassavates występował także z powodzeniem jako aktor w produkcjach hollywoodzkich (nominowana do Oscara rola eks-gangstera w "Parszywej dwunastce", satanisty w "Dziecku Rosemary" czy genialna rola Prospera w uwspółcześnionej wersji "Burzy" według Szekspira). Niezrealizowane przez Johna projekty (scenariusze), przenosi na ekran jego syn Nick Cassavetes.

Syn greckich emigrantów. Ukończył American Academy of Dramatic Art w Nowym Jorku. Pracował na Broadwayu. Od 1955 roku grał w wielu serialach telewizyjnych (był gwiazdą "Johnny'ego Staccato"). Jako aktor zadebiutował niewielkim epizodem w filmie Henry'ego Hathawaya "Czternaście godzin", co ciekawe był to również debiut słynnej Grace Kelly. Później wystąpił m.in. w "Zabójcach" Dona Siegela, "Parszywej dwunastce" Roberta Aldricha (nominacja do Oscara za rolę Victora Franko), "Burzy" Paula Mazursky'ego, czy w głośnym "Dziecku Rosemary" Romana Polańskiego. Grał też w filmach, które realizował. Był mężem aktorki Geny Rowlands, która największe sukcesy osiągnęła w jego produkcjach.