ps. jeszcze bonus, niecodzienna zajawka lub ewentualnie appendicks, w którym panowie rozwalają show dicka cavetta jak najbardziej w klimacie całości, gasząc powagę sytuacji głupimi żartami i sztubackimi wygłupami w sposób absolutnie cudowny i wspaniały:

https://youtu.be/1UZ6IOJ5ovw

pps. tytułowe sąsiady i syny własnych ojców prowadzą dość jednowymiarowe życie, w tych swoich desperackich próbach doskoczenia do ideałów z młodości są tak samo żałośni jak żałosna jest ich chęć podtrzymywania więzi i dogasającej przyjaźni za wszelką cenę. są sfrustrowani i cokolwiek wydrążeni, jeżeli są ofiarami, to tylko własnych wyobrażeń. żyją w jakimś jednowymiarowym fałszu, a uświadomiwszy go sobie pragną być prawdziwi, ale ponieważ nie znają żadnej prawdy o sobie, za prawdę uznają albo życie sprzed życia w fałszu (czyli bieganie w krótkich majtkach, mocno już spranych i obesranych do tego) albo to co jest przeciwieństwem fałszu w jakim żyją - czyli w imię tak zwanej prawdy robią rzeczy skrajne, stojące niejako w opozycji do tego czym żyją obecnie, a więc porzucają swe żony, upijają się i zamawiają dziewczyny. tym samym wpadają w kolejne koleiny fałszu, łapki które sami na siebie pozastawiali nawet o tym nie wiedząc, choć przeczuwając może - w efekcie wracają jak myszki z podkulonymi ogonkami do tego fałszu, którym żyli, tego który najlepiej znają (ostatnia scena, bardzo ironiczna, gorzki powrót z zachodu męża marnotrawnego na abrahamowe łono życia rodzinnego..).

ppps. tak, polecam jak mało co innego, to jest bardzo piękny i bardzo smutny film, kamerze rozedrganej i niemal "na skraju załamania nerwowego" - jak to u cassavetesa bywało - trudno jest czasem za naszymi bohaterami nadążyć (to jedna z cech jego stylu, którą ja akurat bardzo sobie cenię). no i nie jest też tak, że się tych mężów w czambuł jedynie potępia, w filmie znajdzie się sporo miejsca i na zrozumienie, i na współczucie, i na czułość..