Paweł:Miłość proszę pani to jest pożądanie czyjejś duszy!
Lidka:To prawda ale pomiędzy dziewczyną z dobrego domu a tą która stoi pod latarnią nie ma absolutnie żadnej różnicy!
Wielkie kino!!POLECAM10/10

Lidka:To prawda ale pomiędzy dziewczyną z dobrego domu a tą która stoi pod latarnią nie ma absolutnie żadnej różnicy"
Qrde, tego nie pamiętam, a wydawało mi się, że znam ten Film na pamięć. Bo wypowiedź Pawła to było w knajpie w rozmowie z kuzynką tam pracującą, tuż przed awanturą z Lidką. i brzmiała inaczej:" Miłość Pani Moniko (Moniko?) jest pożądaniem fizycznym. Miłość wtedy jest czysta, kiedy pożądanie czyiś kształtów kojarzy się z zapachem koniczyny, rozgrzanej ziemi. A te rzeczy z duszą przychodzą dopiero później. Albo wcale nie przychodzą ..." (i tu było wejście Lidki)

Oddaję honor.Ten dialog wygląda zupełnie inaczej.Dzięki za zwrócenie uwagi i pozdrawiam.

Ciężar gatunkowy zbliżony do Popiołu i diamentu i Salta. Ta sama nostalgia, te same problemy, to samo arcydzielne rozegranie tematu.
Co do "Buntownika bez powodu" to Janczar wygląda toczka w toczkę jak Dean, nie ma bata.
Old polish movies forever.
9.5/10

Myślę podobnie. Ja byłem "zgubiony" już po pierwszej scenie. Po scenie pożegnania pary, którą Paweł obserwuje przez zmoczoną deszczem szybę. Podobne wrażenie (chociaż może w innym sensie) zrobił na mnie chyba tylko "Rękopis znaleziony w Saragossie". A w nieco podobnym "Kanał". No i oczywiście "Popiół i diament". Ale "Pożegnania" najbardziej mi pasują. Może dlatego że lubię łazić po cmentarzach i czytać napisy na nagrobkach. A "Pożegnania" to film o przemijaniu.

dokładnie takie samo odczucie mam. Od razu mi się z Casablancą skojarzył. No i poza tym całym doskonale dopasowanym do siebie klimatem - scena ze sprzedażą kota w pensjonacie Quo Vadis - rozkładająca :)