Najsłynniejszy, najlepszy i w ogóle jedno z arcydzieł wszechczasów japońskiego kronikarza codziennego, zwykłego życia klasy średniej nie jest tylko utworem jak to wynika z opisu o różnicach pokoleniowych między podstarzałymi rodzicami a ich zapracowanymi dziećmi. To jest tylko wierzchnia warstwa filmu bo druga, ukryta,...

Będąc oszczędnym: Bardzo mądry film. Zaskakujące bo wrażenie zaraz po seansie nie jest porażające, a jednak w głowie potrafi siedzieć przez następny tydzień i zmusza do refleksji. Trochę też motywuje do zweryfikowania swojego stanowisko względem najbliższych osób każdemu człowiekowi, dla których często jesteśmy bardzo...

tym bardziej tego rodzaju traktaty utwierdzają swoją aktualność...

Czarno-biały hermetyczny obraz o człowieku zamknięty w japońskiej rzeczywistości,minimalizm środków wyrazu,statyczny obraz, głębia, nostalgia.
Yasujirô Ozu składa hołd zwykłemu człowiekowi, pochyla się nad nim, otacza opieką i słucha, skupia się na detalach i czynnościach dnia codziennego, dostrzega drobnostki,...

Po 16 filmach Ozu jakie udało mi się zobaczyć, ten prezentuje się najbardziej wyraziście pod względem fabularnym i wizualnym. Materiał filmowy sowicie czerpie ze wcześniejszych produkcji japońskiego reżysera, obszernie rozszerzając symboliczną realizację obrazu, jak i wszelakie rozpiski scenariuszowe przy zobrazowaniu...

Dotarłem w końcu do dzieła powszechnie uznawanego za opus magnum Yasujirô Ozu. Taki status "Tokijskiej opowieści" wcale mnie nie dziwi. Jest to wizytówka jego stylu reżyserskiego, a także małe podsumowanie poprzednich filmów o Noriko. W porównaniu z nimi, ten jest bardziej naładowany emocjami bohaterów, które okazują...

Piękno tego filmu polega na jego archetypiczności. Problem tam przedstawiany, mimo upływu lat, wcale nie stracił na aktualności. Obraz jest wart obejrzenia, ale trzeba wcześniej mieć świadomość z czym możemy się spotkać w sensie formalnym.

Więcej o filmie...

To jest jedyne słowo jakie mi przyszło po obejrzeniu tego filmu.

Ten obraz urzeka i zadziwia swoją flegmatycznością. To nie "Dom wariatów" Koterskiego,
gdzie domownicy kręcą się w obłędnych natręctwach, podgryzając nawzajem. Główni
bohaterowie "Tokijskiej opowieści", staruszkowie z godnością i spokojem przyjmują
przemijanie i nieuchronną śmierć. Nie mają złudzeń, że ktoś ich...

Oszczędność słów przy ocenie tego filmu jest jak najbardziej wskazana, bo film ten jest
absolutnym i skończonym dziełem i wystarczy go obejrzeć, nic więcej nie trzeba mówić.

Smutny film. Przepaść pomiędzy rodzicami i dziećmi zdaje się powiększać z każdą minutą filmu. Także w dzisiejszych czasach bliżsi są nam obcy ludzie niż rodzina. Naturalna kolej rzeczy.

Co tu dużo pisać skoro mamy do czynienia z arcydziełem? Piękny film i bardzo ciepły. Uczy żyć, polecam wszystkim bez wyjątku.

...które w tak głęboki sposób ukazują brak porozumienia między ludźmi, szczególnie
pomiędzy dziećmi i rodzicami. Niby wszystko jest w porządku, spotykamy się, prowadzimy
rozmowy, rozumiemy siebie, a w rzeczywistości jesteśmy bardzo daleko oddaleni od siebie
nawzajem, pogrążeni w samotności, pustce i braku...

Po obejrzeniu tego filmu poczułam wielką pustkę, a raczej brak jakichkolwiek emocji. I to jest właśnie to, co charakteryzuje kino Ozu. Przejmująca jest sama historia, ale także to pogodzenie z losem - tak już musi być. Wydaję mi się, że gdyby ten film był zrobiony dzisiaj nie trzeba by było w nim nic zmieniać. Jak już...

"Jesteśmy rodzicami, ale nie posiadamy swoich dzieci na własność"
Różnica ponad 50 lat i tysięcy kilometrów a temat ponadczasowy. Wspaniały film.

Jak na współczesne "standardy" film ten jest niezwykle prosty, bez większej akcji czy ekspresji w grze aktorów. Z pozoru niewiele się dzieje, a jednak na naszych oczach rozgrywa się całe życie z jego radościami i dramatami, a postacie przekazują nam spory bagaż emocji. Czy to film nie dla każdego?- Nie. Każdy znajdzie...

Jeden z nielicznych polskich plakatów, który prezentuje się fantastycznie :-)

"Małżeństwo państwa Hirayamów udaje się z prowincjonalnego Onomichi do Tokio by tam odwiedzić swoje od dawna niewidziane dzieci. Syn Keichi prowadzi gabinet lekarski, a córka Shigeko jest właścicielką salonu fryzjerskiego. W wielkim mieście w przeciwieństwie do maleńkiego Onomichi życie płynie szybko podporządkowane...

Nie przesadzajmy z oceną tego filmu DZIŚ. Jaki i z tragizmem relacji dzieci – rodzice. Tak, widzę te ciągłe miłe uśmiechy i jednocześnie chęć pozbycia się ciężaru wizyty po wieloletniej rozłące (uzdrowisko, „herbatniki wystarczą”, „lepiej aby tata pierwszy umarł” itd.). Z zewnątrz niby wszystko jak powinno być, ale nie...

Na razie dyszka, ale nie dam <3, bo coś mi nie gra.